Willibrord Frequin zal niet meer beter worden: ’Ik verdien de hemel’ (op zijn grafsteen komt de tekst van zijn vader ‘optimist tot in de kist’ te staan)

0

Willebrord Frequin is zeer ernstig ziek en zal niet meer beter worden. De vorig jaar gediagnosticeerde vasculair parkinsonisme betekent de genadeklap “Ik kan niets meer. Het is gedaan. Ik ben op.” De tekst op zijn grafsteen heeft hij al bepaald. “Optimist tot in de kist, de lijfspreuk van mijn vader. Op het graf komt ook de bronzen buste die een fan heeft gemaakt en nu in de tuin staat.”

Hij was erbij maandag  toen in zijn stamkroeg café Het Bonte Paard in Laren de door Fons de Poel geschreven biografie gepresenteerd werd over de man die halve eeuw lang een begrip in televisieland was. Frequin die spraakmakende reportages maakte voor KRO’s Brandpunt, maar ook voor RTL4 en RTL5 en SBS6. Maar dat hij niet lang meer te leven heeft weet Willebrord ook. Hij is ernstig verzwakt en soms moeilijk verstaanbaar, één van de symptomen van vasculair parkinsonisme, de aandoening die zich vorig jaar openbaarde.


“Zeker nu die Parkinson erbij is gekomen. Ik heb het in een progressieve vorm en ga versneld achteruit. De medicijnen die ik kreeg helpen niet. Ik lig bijna de hele dag op bed, dan ben ik zó verschrikkelijk moe.  Ik kan steeds minder. Mezelf goed wassen lukt ook al niet meer. Zelfstandig uit bed komen gaat ook niet. Net of mijn benen verlamd zijn. Driekwart jaar geleden liep ik nog zes, zeven kilometer, nu haal ik de hoek van de straat niet eens,” vertelt hij recent in De Telegraaf.

Op de vraag ‘Hoe zal je gaan als het moment daar is: met opgeheven hoofd of vol wrok en boosheid? ‘antwoordt Frequin: “De Ik voel geen wrok. Ik heb een heel fijn leven gehad en een hartstikke mooie baan. Wie heeft zoals ik de hele wereld over gereisd, belangrijke mensen ontmoet en spraakmakende reportages gemaakt? En ik heb óók nog leuke vrienden en een fijne familie.”

De streng katholiek opgevoede verslaggever gaat er vanuit dat hij in de hemel komt. “Ik ga ervan uit dat ik in de hemel kom, dat verdien ik absoluut. Ik heb ook netjes geleefd en bijna alle reportages die ik heb gemaakt gingen over menselijk onrecht. Petrus zal me bij de hemelpoort opwachten, met aan zijn zijde mooie engelen met grote borsten.”

Frequin denkt ook God te gaan ontmoeten. “Zeker, al wordt dat een heikel punt. Hij krijgt van mij namelijk meteen een reprimande. Als ik binnenkom grijp ik hem gelijk bij zijn revers: ‘Vriend, luister eens… hoe heeft U zóveel ellende kunnen toe staan? U bent toch almachtig? Al die aardbevingen, hongersnoden, dictaturen… Waarom heeft U niet ingegrepen?’

Frequin heeft inmiddels zijn afscheid geregeld. “Het wordt een Gregoriaanse mis in basiliek St. Jan in Laren. Er zal prachtig worden gezongen, onder andere het Ave Maria. Ik ga liggen in een hele simpele, door mijn kleinkinderen beschilderde kist. En draag dan het pak dat ik nu aan heb, met een overjas. En ja, ook deze schoenen. Ik word begraven in Blaricum.”

Zelfs de tekst op de steen is al bepaald door Willebrord vertelt hij aan de krant. “Optimist tot in de kist, de lijfspreuk van mijn vader. Op het graf komt ook de bronzen buste die een fan heeft gemaakt en nu in de tuin staat.”