Marco Borsato: ’Ik kan zo niet verder’, zei Leontine op zeker moment. Na lang praten. En zo was het’

0

Op Valentijnsdag liet Marco publiekelijk nog maar eens blijven hoeveel hij nog van ex Leontine houdt

Het was een jaar geleden, begin 2020, toen Leontine tegen Marco zei: ‘ik kan zo niet verder’. Het was volgens Marco Borsato de optelsom van spanningen, stress en de buitenechtelijke gevolgen van een ’intimiteitsvacuüm’, zoals de zanger zijn vreemdgaan met verschillende vrouwen noemt.  Wat nu voor Borsato overblijft is de hoop dat het allemaal nog een keer goed komt en wordt bijgelegd met Leontine, de liefde van zijn leven. Maar of dat ook gaat gebeuren.


Marco Borsato betaalt een zware prijs voor zijn buitenechtelijke avontuurtjes met jonge vrouwen vertelde de zanger eerste zaterdag op de pagina Privé in De Telegraaf tegen Evert Santegoeds om vervolgens ’s avonds op tv bij Linda de Mol nog eens van zijn hart geen moordkuil te maken. Weer gaf hij in bedekte termen zijn vreemdgaan toe en weer sprak hij de hoop uit dat hij ooit weer met Leontine zijn leven zou delen.

En dat doet hij vandaag nog eens in het tweede deel van het vraaggesprek met Evert Santegoeds als hij zegt: “Er is nog steeds ontzettend veel liefde. We gaan nog steeds op een respectvolle manier met elkaar om. Er ís nog steeds ontzettend veel liefde. En of mensen dat nou willen horen of zien, of niet, het is er. Het is voelbaar. Tastbaar. En als gezin zijn we nog intact. Het jaar dat achter ons ligt, heeft ons op de een of andere manier ook goed gedaan. Het was ook nodig. ’Ik kan zo niet verder’, zei ze op zeker moment. Na lang praten. En zo was het. Ik snapte het ook, ik begreep het ook. Maar alleen, ik was zo gehecht aan die vorm van een huwelijk.”

Dat ‘Ik kan zo niet verder’ zei Leontine begin 2020. Waarom ze dat juist op dat moment zei wil de zanger niet vertellen. ’Dat doet er niet toe. Maar ik stortte in, daarvoor, en kon niet meer communiceren. Ik struikelde, de letterlijke fysieke en geestelijke vermoeidheid van het moeten rennen voor de golven uit. Het incasseren. De verantwoording nemen voor het faillissement, een verantwoordelijkheid nemen om weer vermogen op te bouwen en de kinderen te laten studeren. Ik dacht nooit aan stoppen of pauze, want dan implodeert alles. Nou, ik ben nu een jaar gestopt en er is niets gebeurd. We zijn op een liefdevolle wijze gescheiden en er is niets geïmplodeerd. We hebben ontdekt dat we nog weerbaarder waren dan we dachten.”


Wat nu bij Marco blijft is de hoop dat ex Leontine, ze zijn inmiddels officieel gescheiden, terugkeert in zijn armen. “Ja, ach, weet je, dat kan ik nu wel ontkennen. Maar dat is het niet, ik hou van haar. Alleen, ik leg er geen enkele druk op. Ik was zo gehecht aan die vorm, ik heb mezelf ook zo verlaten om het maar te doen slagen dat ik bereid was nog dieper te gaan. Alleen het hielp ons niet meer. Dat zie ik nu ook, ik heb nu een betere relatie met Leontine dan in de laatste periode van ons huwelijk. Alhoewel, we hebben nog een fantastische laatste vakantie gehad in het jaar ervoor, net na De Kuip, en dat gaf me dan ook weer hoop. De mooiste vakantie van ons leven was misschien wel in Puglia.”

Hoop die in rook opging, want voor Leontine was genoeg genoeg. “Ach, spanningen komen en gaan. En op een gegeven moment is die optelsom te veel en dan zeg je: ’Hier trek ik een lijn’. We hadden allebei tijd nodig om te reflecteren en dat is exact wat we hebben gedaan. Ik ga niet voor haar praten, ik wil alleen mijn eigen aandeel helder hebben. Daar baal ik niet alleen van, dat verafschuw ik. Ik kan alleen het verleden niet ongedaan maken. Het is mij aan te rekenen, niemand anders dan mij. Ik denk dat dit nu de beste situatie is, voor ons en de kinderen. Vooral omdat er nu ook een relatieve rust is, we hebben een nieuwe vorm gevonden. Het voorjaar komt eraan, maar ik neem er geen enkel voorschot op. Er is tijd nodig.”

BINNENKIJKEN – Na Leontine verhuizing: zij in grote huis, kinderen in tuinhuis