De terugkeer van de Meilandjes naar ons land staat op losse schroeven. Martien en Erica mogen dan wel hun handtekening hebben gezet onder het koopcontract voor een riante woonboerderij in het Gelderse Hengelo de overdracht pas kan pas plaatsvinden als hun Franse château verkocht is. Of zoals dochter Maxime zelf zegt: “We willen echt wel terugkeren naar Nederland, maar wanneer? Dat is afhankelijk van wanneer het château in Frankrijk wordt verkocht. En met de, volgens lokale makelaars, veel te hoge vraagprijs van 1.250.000 miljoen zal dat nog een hele klus worden.
Het plan van de familie Meiland om in oktober te verhuizen naar het Achterhoekse Hengelo, een dorp van nog geen 7000 zielen en niet te verwarren met de gelijknamige plaats in Twente, staat op losse schroeven nu hun château in Frankrijk nog altijd niet verkocht is. Dat staat al maanden te koop voor 1.250.000 miljoen, maar een serieuze koper is nog niet komen opdagen. Nu het château door de coronamaatregelen ook deze zomer nog eens gesloten blijft dreigt de familie in financiële problemen te kopen. Een ding is zeker: voor het kasteel verkocht is kan de familie niet terugkeren naar ons land.
De woonboerderij in het Gelderse Hengelo. Binnenkijken? Klik!
In een vraaggesprek met weekblad Party bevestigd dochter Martine Meiland dat de terugkeer naar ons land samenhangt met de verkoop van het kasteel. “We willen echt wel terugkeren naar Nederland, maar wanneer? Dat is afhankelijk van wanneer het château in Frankrijk wordt verkocht. Dat staat te koop. Toevallig hebben we morgen een nieuwe bezichtiging, dus we zijn nu alles netjes aan het maken.”
Hoewel de oplevering van het nieuwe huis van de Meilandjes in Hengelo voor september gepland staat zit daar, gelukkig voor de familie, nog een beetje rek in. “Ja klopt, we hebben een huis gekocht in Hengelo. De huidige eigenaren zijn elders een huis aan het bouwen, dus dat komt voor ons goed uit: er zit wat rek in de datum van overdracht. Mijn ouders blijven liefdevol bij elkaar wonen. Het nieuwe huis is zo ingedeeld dat we allemaal onze eigen privacy hebben.”
Mocht het kasteel niet verkocht worden voor de overdracht dan dreigt er een groot probleem voor de familie die nu nog probeert het château zo aantrekkelijk mogelijk te maken voor potentiële kopers. De gite, met slaapplek voor zes man/vrouw is af. Wat nu nog rest is de aanleg van betonnen terras rond het zwembad met de al gekochte antraciet kleurige tegels van 50×50. Het allerlaatste klusje is de aanleg van twee van twee microstations voor de afvoer van het gebruikt kasteelwater. Voor de nieuwe eigenaar van het voor 1.250.000 te koop staande chateau rest dan nog wel het verder het deels vernieuwen van het kasteeldak, het aanpassen van de elektrische bedrading die door de familie voor zo ongeveer de helft is vernieuwd en het renoveren van de kamers, een tiental, die nog niet door de familie onderhanden zijn genomen.
En misschien moet die nieuwe eigenaar voor die de brand steekt in een van vijftien open haarden met marmeren schouwen die het chateau telt verschillende rookkanalen nog even laten nakijken of die allemaal wel veilig zijn. Na een brandje in een van de open haarden verbood de Franse brandweer de Meilandjes nog niet zo lang gelden het verdere gebruik van de open haard.
Bij de aankoop van het uit 1970 daterende kasteel ging de familie niet over een nacht ijs. Martien Meiland: “We bekeken in twee jaar veertien chateaus, allemaal niks. En toen zagen we dit. We keken elkaar aan: ‘Ja, dit is het.’” Erica: “De schouwen, de spiegels, de lambrisering, de hoge plafonds, zo mooi.” Martien: “En de ligging, je stapt in de auto, rijdt onze 600 meter lange oprijlaan af en in een kwartier ben je in Limoges. Ideaal!”
Dus kochten ze het vervallen kasteel bij Limoges met het plan het in 100 dagen om te toveren tot een luxe bed&breakfast dat ze alvast Chateau Mariaux doopten naar de vorige eigenaar. Onmiddellijk is er de eerste tegenslag: de oude eigenaar is niet van gediend van die naam en eist dat ze een andere naam kiezen. De Meilandjes peinzen er niet over. De door de oude eigenaar aangespannen rechtszaak verliest de familie, die het kasteel omdoopt tot Chateau Marillaux. Wat je dus precies hetzelfde uitspreekt.
Een tweede tegenvaller dienst zich ook al snel aan. Martien Meiland: “Het viel vreselijk tegen. Die eerste indruk van het chateau had zo’n impact. Ik dacht alleen maar, dit wil ik, dit wil ik. Maar dan ga je er wonen en dan zie je pas wat er allemaal mis is. Het kasteel zit helemaal vol lood, dat moet allemaal weg, en zo verval je van het een in het ander.”
Als ze aan de klus beginnen is er geen verwarming in huis en klussen ze de eerste dag allemaal met dikke truien aan en mutsen op. Tijdens de eerste nacht valt de stroom uit. Wanneer ze een rondje door het huis maken blijken mooie blauw met witte tegeltjes gewoon behang te zijn. En dan is nog de ontdekking van asbest onder de vloer. Martien: “Belachelijk, je wordt gewoon genept. En hier heb ik zo veel geld (400.000 euro, red) voor betaald.”
Maar desondanks lukt het de familie toch om binnen de 100 dagen het kasteel klaar te hebben om gasten te kunnen ontvangen. En dat ondanks dat Martien bij het behangen op een wankele trap zijn pols breekt en een aantal weken in het gips moet. Martien gaat gewoon door met verven, klussen en behangen, gips of geen gips.
Juli vorig jaar werd na exact honderd dagen klussen het kasteel geopend. Het bouwval was omgetoverd tot een sfeervol chateau.
Nu weer een jaar later is de droom van de familie door het coronavirus deels in duigen gevallen. In maart ging de Franse grens dicht. Van de ene op de andere dag stond het voor het hele voorjaar, de zomer en de herfst volgeboekte chateau leeg. Frankrijk mag dan besloten hebben om vanaf deze week buitenlandse toeristen weer toe te laten dat maakt niet dat de kasteeldeuren weer open gaan.
De uitgebreide Franse regelgeving voor hotels en horeca om gasten en personeel te vrijwaren van het coronavirus maakt het, volgens de Meilandjes, onmogelijk het chateau zo in te richten dat het aan de voorwaarden kan voldoen. Chateau Marillaux zou slechts bij een halve bezetting coronaproef zijn. En dat willen de Meilandjes weer niet omdat ze geen onderscheid willen maken tussen de gasten die een kamer hebben geboekt. Alle reserveringen voor de komende maanden zijn gecanceld. Zeven maanden, van maart tot september, geen gasten in de vijf kamers betekent een omzetvlies van €700.000. En dan is het nog maar te hopen dat zich een koper aandient die de gevraagde €1.250.00 wil betalen voor het kasteel dat volgens, plaatselijke, makelaars een verkoopsprijs van maximaal €600.000 waard is. Wat voor de familie Meiland rest is hoop en het wachten op de verhuiswagen richting Hengelo.