Er komen steeds meer verhalen boven water over de studioterreur van De Wereld Draait Door-presentator Matthijs van Nieuwkerk. De voor de camera zo ogenschijnlijk vrolijke Matthijs was als de studiolampen doofden op slag een andere man. Een man die niet schroomde een vrouw te ontslaan omdat zij niet zo vrolijk was op de studiovloer. Niet zo verwonderlijk, want de vrouw had net haar dochter verloren, maar daar had Matthijs lak aan. ze moest vertrekken.
Weekblad Privé schrijft deze week: “De ijdele presentator, die in de loop der jaren wanneer hij poseerde steeds eigenaardiger ‘snoetjes’ ging trekken, geloofde steeds meer in zijn eigen succes en status. Zijn ijdelheid bleek uit de weigering een bril op te zetten, eigenlijk onmisbaar voor het lezen van de autocueteksten. Mensen die voor het eerst in DWDD te gast waren, verbaasden zich altijd over de grootte van de letter. Zijn voor de meeste presentatoren een paar zinnen tegelijk leesbaar, voor Matthijs was ‘standje chocoladeletter’ ingesteld en waren hooguit een paar woorden tegelijk te zien. Voor degene die met hem mee moet draaien in zijn leestempo, vereist dat een bijna bovenmenselijke concentratie. Eén hapering bij het draaien, brengt eenzelfde hapering bij de ster teweeg. En wie Matthijs laat struikelen, al is het maar over zijn woorden, die struikelt zélf. En vliegt er dezelfde avond nog uit.”
het weekblad komt ook met een schokkend voorbeeld. “In 2011, bij het verschijnen van het eerste Privé-verhaal over de studioterreur bij DWDD, stond de teller van autocuedames en -heren die moesten vertrekken al op twaalf! ‘Maar over één vrouw was Matthijs buitengewoon tevreden,’ zegt een nieuwe Privé-bron, ‘zij kon met hem lezen en schrijven, hield hem moeiteloos bij en – o wonder – hij irriteerde zich niet aan haar. Dat irriteren kon om niets zijn, hè? Een cameraman die onder de warme studiolampen stond te gapen was ongeïnteresseerd en kon beter niet meer worden ingedeeld. Appen tijdens een repetitie? Mag niet! Op zeker moment mocht niemand zijn telefoon meer aan hebben. Enfin, die autocuedame was dus zijn favoriet, maar toen gebeurde er iets verschrikkelijks. De dochter van deze lieve collega, net twintig, kwam om bij een verkeersongeluk in het buitenland. Natuurlijk greep dit onverwachte overlijden, op zo’n jonge leeftijd, haar zo aan dat zij een tijd niet kon werken. Andere autocuers vielen in en na twee of drie maanden had Matthijs zijn favoriete mevrouw X. terug.”
Was mattijs blij met de terugkeer van zijn favoriete autocue-dame? Nou, nee wat de vrouw die net haar dochter verloren was was niet zo vrolijk. en dat kostte haar haar baan.” Die avond nam ze, naast Matthijs staand, de laatste wijzigingen door die nog op het scherm aangepast moesten worden. Niets aan de hand, iedereen blij dat X. terug was, maar de volgende dag kreeg ze te horen dat ze toch niet meer hoefde te komen. Waarom niet? Matthijs vond haar, zo werd het letterlijk gezegd, ‘niet zo vrolijk’!