Vandaag, 20 jaar geleden, werd PIM FORTUYN vermoord – Beveiligingsmedewerkster Shirley Brefeld hield zijn hand vast toen hij voor zijn leven aan het vechten was: ‘Ik zag hem sterven’

0

Vandaag, 6 mei, is het twintig jaar geleden dat Pim Fortuyn werd vermoord door Volkert van der Graaf. Twee vrouwen zagen hoe Fortuyn tevergeefs voor zijn leven vocht. Beveiligingsmedewerkster Shirley Brefeld hield zijn hand vast toen hij voor zijn leven aan het vechten was. Ze zag hem sterven. Radiomaker merel van Dijk zag voor haar ogen hoe Fortuyn neergeschoten werd door Volkert.

Voor zijn boek De laatste dag sprak Paul van der Lugt – destijds zendercoördinator bij Radio 3FM – met verschillende mensen die een rol speelden in de laatste levensuren van de politicus. Een van hen was Shirley. De beveiligingsmedewerkster Shirley Brefeld was aan het werk op het Mediapark als Pim Fortuyn op 6 mei 2002 net na 18.00 uur wordt vermoord door Volkert van der Graaf.


Die bewuste middag was Pim Fortuyn te gast geweest bij radio 3FM. Op het moment dat hij samen met Paul van der Lugt, dj Ruud de Wild en de producer naar buiten liep, klonken er schoten en zakte de politicus in elkaar.

Als Brefeld van radiopresentatrice Isabelle Brinkman hoort dat Fortuyn is neergeschoten rent ze zonder er bij na te denken naar de plek waar Fortuyn ligt en knielt zij naast Fortuyn neer. Brefeld in De Telegraaf: “Hij lag in een rare houding”, Alsof hij eerst op zijn knieën gezakt was, en vervolgens achterover gevallen. Hij zag er klein uit, zo. Ik zag twee schotwonden in zijn hoofd en zijn ogen waren dicht. Ik pakte zijn hand en hij opende zijn ogen. Ik vertelde hem dat ik bij hem was, dat hij vol moest houden en dat we de ambulance gebeld hadden. ’Vecht Pim! Ik ben bij je!’ Maar ik zag het leven uit hem wegvloeien. Zijn huid werd grijzig en voor mijn gevoel duurde het uren voordat de ambulance kwam.”


Als de ambulancebroeders arriveren proberen ze de politicus te reanimeren. Shirley Brefeld houdt het bij Fortuyn ingebrachte  infuus vast. “Ik zag hem sterven, maar de ambulancemedewerkers bleven hem reanimeren. ’Ga maar door, voor de media’, hoorde ik een van hen zeggen. Ik weet niet of ik dit wel mag vertellen, eigenlijk, maar ik werd me toch boos! Wat was dit voor een poppenkast? Dood is dood, laat hem met rust, dacht ik.”

Radiomaker Merel van Dijk (46) was in 2002 op het Mediapark in Hilversum ook getuige van de moord op LPF-voorman Pim Fortuyn. Ze stond vlak bij hem toen hij door Volkert van der G. werd doodgeschoten. Zij vertelde recent haar verhaal aan Jan Magazine. “Maandag 6 mei 2002 was een mooie lentedag, het was mijn eerste werkdag na een korte vakantie met mijn nieuwe vriend. Indertijd werkte ik voor het 3FM-programma van Ruud de Wild. Omdat het verkiezingstijd was hadden we Pim Fortuyn te gast. Hoewel zijn standpunten ver van me afstonden, was ik gecharmeerd van hem geraakt. Hij was ontspannen en grappig. Na de uitzending begeleidde Ruud hem naar de parkeerplaats voor de studio. Omdat Fortuyn het kistje wijn was vergeten dat we onze gasten als dank gaven, kwam ik er op een holletje achteraan.”

Dan: “Hans Smolders, de chauffeur van Fortuyn, wachtte in de auto. Op dat moment stond een man op van een bankje voor het gebouw. We vermoedden dat het een LPF-fan was die een handtekening wilde. Volkomen onverwacht vuurde hij opeens op anderhalve meter afstand zes kogels op Fortuyn af. De knallen klonken als ballonnen die lek werden geprikt. Nog steeds schieten de tranen in mijn ogen als er een ballon knalt, of als iemand bijvoorbeeld onverwacht hard niest. Dan zie ik weer voor me hoe Fortuyn achteroverviel en bewegingsloos op zijn rug bleef liggen. Zijn nette, glimmende schoenen staken omhoog.”

Merel zag dat Fortuyn op dat moment nog ademde. “Aanvankelijk klopte zijn hart nog, maar waarschijnlijk is hij wel meteen hersendood geweest, want er zaten kogelgaten in zijn borst en hoofd. Ik was er niet bij toen hij daadwerkelijk stierf. We werden door de zendermanager onmiddellijk naar binnen geroepen uit angst voor handlangers. Een beveiligingsmedewerker (Shirley Brefeld, red) heeft bij Pim gezeten totdat de ambulance arriveerde. Reanimatie had geen zin meer.”