Rachel Hazes: ‘Het enige dat André mij naliet waren twee huilende kinderen en enorme schulden…’ 0 By redactie on 25 februari 2021 Bekende Mensen, Hollywood Huizen De weduwe van Hazes heeft het afgelopen jaar in Barcelona hard aan het boek gewerkt. Haar André zou op 30 juni 2021 zijn 70e verjaardag hebben gevierd. Hij overleed in september 2004, op 53-jarige leeftijd. In de biografie van Rachel Hazes (50), die op Hazes 70e verjaardag verschijnt zegt de weduwe van André Hazes, geen blad meer voor de mond te nemen en ook alles vertelt wat zij tot dusver met de mantel der liefde bedekte. ‘Ik vertel echt alles over mijn eigen leven. En ja, ook mijn kinderen André en Roxeanne komen aan bod. Het wordt oprecht, zorgvuldig en heel eerlijk. En ik zal mezelf zeker niet sparen. Het is fijn om het straks allemaal hardop uit te spreken,’ zegt Rachel in Story. Ze belooft in het blad ook alles te vertellen over haar zelfmoordpoging. ‘Ik was in 2016 en 2017 een lichamelijk en geestelijk wrak. Die domme actie, want zo zie ik mijn zelfmoordpoging nu, komt zeker aan bod. Ik was volkomen radeloos en reddeloos. Dat ik niet meer wilde leven, was geen schreeuw om aandacht. Ik wilde serieus uit het leven stappen. Maar het kwam ook ergens vandaan. Ik ben heel blij dat het niet gelukt is, want ik kan nu heel erg van de kleine dingen genieten.” In het voorproefje van haar boek vertelt ze ook dat haar vader Jan kon geen liefde geven en dat er misschien voor gezorgd heeft dat ze haar kinderen André en Roxeanne heeft overladen met liefde. Rachel: ‘Ik heb ze misschien wel verstikt.’ Dan: “Wellicht was ik door de liefdeloosheid van mijn vader overbezorgd en wilde ik het straatje van mijn kinderen schoonvegen. Dat vertelde ik hem ook. Ik heb hem (zoon André, red) toen ook gezegd dat er na de dood van zijn vader veel financiële problemen waren. Iedereen dacht dat er miljoenen achterbleven, maar er waren veel en grote schulden. André had ons achtergelaten met serieuze problemen. Ik moest echt aan de bak om alles te regelen. Dat hield in dat ik nog harder moest werken dan ik al deed. Daarbij had ik de zorg voor twee kinderen van 10 en 11 jaar. Je weet op zo’n moment niet of je het juiste als moeder doet. Bij het krijgen van een kind krijg je geen gebruiksaanwijzing. Dus ik heb liever dat me achteraf verweten wordt dat ik er altijd was, dan dat er wordt gezegd: je was er nooit. Ik heb ook tegen mijn zoon gezegd dat hij me nooit een compliment heeft gegeven. Met al die dagen en uren dat ik er altijd was. Dat is toch een compliment waard? Maar misschien moet hij daar zelf ouder voor worden om dat te beseffen.’ Verras een vriendTweet