RACHEL HAZES gaf 15-jarige André ieder weekend 200 euro om te stappen (geld waarvan haar zoon cocaïne kocht…)

0

(Beeld CP/SBS)

Rachel Hazes gaf 15-jarige zoon André ieder weekend 200 euro als hij ging stappen. Rachel: “En dan ging hij een week later weer en zei hij: ‘Ja, maar ik moet wel meer geld hebben hoor, want met 200 red ik het niet.’ En dan zei ik: ‘Ja, maar wat doe jij dan?’ En dan zei hij: ‘Ja ma, je bent met allemaal gasten, je doet even een rondje.’” Pas later kwam Rachel erachter dat haar zoon het geld aan cocaïne uitgaf.


Rachel Hazes vertelt in de podcast Wat Gaat Er Nou Gebeuren van Najib Amhali en Reda Saleh: “André ging best wel jong stappen, met 15 al. Dan geef je natuurlijk je zoon geld mee, omdat hij dan ook de taxi heen kreeg en hij bleef bij een vriend slapen, die was ook zeven jaar ouder, en ik dacht: die kwam ook uit een hele goede familie, dus ik dacht: nou, dat zit wel goed.”

Hoeveel geld Andre kreeg? “Hij was dan 15 dat hij ging stappen en dan gaf ik 200 euro mee. En dan ging hij een week later weer en zei hij: ‘Ja, maar ik moet wel meer geld hebben hoor, want met 200 red ik het niet.’ En dan zei ik: ‘Ja, maar wat doe jij dan?’ En dan zei hij: ‘Ja ma, je bent met allemaal gasten, je doet even een rondje. Dan dacht ik: ja, het is ook allemaal best wel duur voor die jeugd.”


Dan zegt Rachel: “Puntje bij paaltje, ja dan ging hij stappen, en ik ga nog niet eens zeggen wat ik meegaf. Maar dan zei ik wel eens tegen Dre: ‘Ja, maar in principe is voor jou helemaal geen geld gemaakt.’”

Later kreeg André nog veel geld mee. Een maandsalaris is de vraag aan haar? “Bij wij spreken wel ja. En dat had eigenlijk het sein voor mij moeten zijn om door te hebben dat hij natuurlijk gebruikte. Ja, daar ben ik allemaal later achter gekomen toen André natuurlijk in de kliniek zat. Achteraf bleek dat André vanaf zijn vijftiende al eens gingen gebruiken. Je trapt eigenlijk gewoon in de leugentjes van je zoon.”

Nu denkt Rachel dat ze het misschien destijds niet zo handig heeft aangepakt. zich niet ongelooflijk schuldig  “Ja, ja. Toch qua opvoeding misschien toch te vrij geweest. En te makkelijk. Maar ja, aan de andere kant, dan moet je dat ook maar weer gelijk loslaten, want stel dat ik hem dan wel sterk had opgevoed, ja, dan was het misschien ook weer een heel stiekem kind geworden. Had hij misschien wel een bank overvallen. Ja, ik zeg ook maar iets geks, maar… Dus ja, ik heb het mezelf wel heel erg kwalijk genomen.”