(Beeld: CP)
Noa zweeg tot nu over deze situatie: “Het is al ongemakkelijk om over jezelf te praten, en dan ook nog eens over zo’n verdrietige situatie. Ik kan het nooit helemaal goed zeggen”, zegt ze in Linda’s Winterboek. “De grond verdwijnt onder je voeten als je zoiets hoort.”
Ze vertelt hoe alles in één klap veranderde, van een zeer prettige en goede situatie naar een afschuwelijke situatie. “Het allerergst vind ik wat het met mijn moeder heeft gedaan. Ze is echt kapot gemaakt. Mensen riepen dat zij nu ook niet meer op televisie kon, dat ze er wat aan had moeten doen. Dit is haar overkomen, ze heeft hier helemaal niets mee te maken. Mijn moeder is een sterke vrouw, niets kon haar raken. Daar keek ik tegenop, maar nu waren de rollen ineens omgedraaid.”
Omdat haar moeder steun nodig had, kwam Noa niet aan haar eigen verdriet toe. “Ik ben boos, verdrietig en teleurgesteld, maar ben ook niet zomaar vergeten wie hij voor mij was, alle goede dingen die hij heeft gedaan”, zegt Noa over haar stiefvader Jeroen Rietbergen.
Ze hoopt dat ze ooit de band weer te herstellen: “Hij heeft enorm hard aan zichzelf gewerkt. Ik geloof dat mensen een tweede kans verdienen, maar zoiets kost tijd.”