Marcel van Rosmalen (Beeld: BNNVara)
Jarenlang ergerde Marcel van Roosmalen (52), columnist, schrijver, theatermaker en sinds begin dit jaar samen met Gijs Groenteman presentator van Media Inside, zich mateloos aan zijn dementerende moeder. Nu ze in een verpleeghuis zit, heeft hij alle contact verbroken. Hij kan zijn moeders aftakeling in coronatijd niet aanzien. “Ik wil mijn moeder niet zien met een luier, ik wil haar niet horen grommen in dat bed.”
Vandaag komt het boek Mijn legendarische moeder van Marcel van Roosmalen uit waarin hij het verhaal vertelt van zijn dementerende moeder. Een dementerende moeder met wie hij inmiddels het contact verbroken heeft nu ze in een verpleeghuis wacht op de dood. “Ik ben een paar keer bij mijn moeder op bezoek geweest in het verpleeghuis waar ze nu woont. Door een luchtsluis, met een beschermend pak, een schort, handschoenen en een dubbel mondmasker. Logisch dat ze me niet herkende. Toen ik een foto van de kleinkinderen liet zien, op wie ze vroeger dol was, begon ze te huilen omdat ze hen niet herkende. In het herstelcentrum waar ze tijdens de eerste coronagolf woonde, lagen en stonden overal foto’s, kaarten en brieven, maar die waren allemaal van andere mensen. Dat had ze niet in de gaten. Ik erger me niet meer aan haar, want er is niets meer om me aan te ergeren,” vertelt hij in een interview met het AD.
“In de huidige omgeving van mijn moeder sterven mensen aan corona, er zijn andere bewoners met corona bij haar in bed gekropen, maar zij is onverwoestbaar. Meestal ligt ze stil in bed en zegt niets, zich amper bewust van mijn aanwezigheid. Ze is helemaal gericht op haar verzorgsters. Een keer zei ze: ‘Al die stervende mensen maken ’s nachts zo’n herrie, zo vervelend.”’
Inmiddels heeft Van Roosmalen besloten zijn moeder niet meer te bezoeken in het verpleeghuis vertelt hij aan de krant. ,”We zijn nooit erg knuffelig geweest en ik vond het onzin daar opeens wel aan te gaan doen. Met die beschermingsmiddelen had het ook niet eens gekund. Het is heel erg dat mensen de mogelijkheid van intiem contact wordt ontzegd aan het eind van hun leven. Na een paar bezoekjes heb ik besloten: ik ga niet meer. Er zijn mensen, ook onder het verzorgend personeel, die me dat kwalijk nemen. ‘Je moet vaker naar je moeder gaan.’ Maar waarom zou ik? We hebben er niets aan. Ik word er depressief van. Het heeft geen nut, ze vergeet toch meteen dat we geweest zijn. We mogen toch niet allemaal naar binnen. Ik wil mijn moeder niet zien met een luier, ik wil haar niet horen grommen in dat bed, ik wil desnoods de oeverloze herhalingen van voor corona terug, maar niet dit. Ik heb afscheid van haar genomen. En ik wil het ook niet meer beschrijven.”
Mijn legendarische moeder verschijnt op 12 februari bij uitgeverij Meulenhoff (€20).