Dat Lieke en Benjamin gaan trouwen maakten ze bekend via Instagram. “A million times yes”, schreef de voetbalster op Instagram. De doelman schreef “Luckely she said yes” bij foto’s waarop te zien is hoe Van Leer op zijn knieën gaat voor Martens.
In maart 2018 werd bekend dat de relatie van Martens met haar vriend Kevin na zeven jaar op de klippen was gelopen. Haar ex was na haar transfer van het Zweedse Rosengard naar de topclub FC Barcelona wel mee verhuisd naar Spanje, maar daar ging het toch mis tussen de twee. Lieke en Benjamin zijn sinds juli 2018 samen. Van Leer stond bij het begin van de relatie nog onder contract bij Ajax, waar hij niet aan speeltijd toekwam. In juli 2020 maakte hij de overstap naar Sparta Rotterdam.
Wat Lieke Martens niet voor mogelijk had gehouden gebeurde dankzij het uitbreken van de coronapandemie. Het virus maakte dat de Spaanse competitie vorig jaar werd stilgelegd. Maar liefst vier maanden kon ze naar huis in Nederland. Vier maanden bij familie en vrienden zijn en natuurlijk bij haar grote liefde, Sparta-doelman Benjamin van Leer.
In zijn huis ging Lieke al die maanden als het ware in thuisquarantaine. Het rond woekerende virus maakte dat ze nu eens eindelijk tijd hadden om samen door te brengen. Het gaf Martens de rust die ze in en bij Barcelona niet kreeg en ook de kans om over haar toekomst na te denken. In de Amsterdamse woonkamer van Benjamin hield Martens haar conditie op peil met gewichten, een stootzak en een medicijnbal. En ze namen een hond, Nova Scotia Duck Tolling Retriever, die ze Iki noemden. Het leek een oefening voor een huwelijk en de baby die ze samen willen. Lieke maakte daar, samen met benjamin, dan ook plannen voor de toekomst.
Voor het najagen voor haar voetbaldroom betaalde Lieke Martens een hoge prijs. Als puber werd ze uitgelachen omdat ze zei dat ze profvoetballer wilde worden. Ze was het vervelende zusje dat per se met haar oudere broers moest spelen omdat die voetbalden. Ze ging op haar 15de uit huis toen ze een uitnodiging kreeg voor Oranje Onder 15 en werd gevraagd om het trainingsprogramma van de KNVB te gaan volgen. Het verlegen meisje uit het Limburgse dorpje Nieuw-Bergen verkaste naar een flatje in Amsterdam-Osdorp. Het betekende dat het eten ’s avonds niet meer klaar stond. Het was het begin van bijna 15 jaar eenzaamheid.
In de jaren die volgden speelde ze voor clubs in België, Duitsland en Zweden en nu dus FC Barcelona. Ze zag moeder Thea, vader Bert, haar oudere broers Sjoerd en Jelle en haar zusje Meike nog maar sporadisch en deed vaak pijn. ‘Want vergis je niet: het is echt niet eenvoudig om op jonge leeftijd honderden kilometers verderop te zitten, ver weg van de mensen op wie je zo dol bent. En al helemaal niet op dagen wanneer je weet dat iedereen gezellig bij elkaar zit, zoals bij een verjaardag of een ander feest. Ik weet wel: het is mijn eigen keuze om in het buitenland te voetballen, maar dat neemt niet weg dat ik daar, als familiemens én gevoelsmens, best moeite mee heb. Het is al regelmatig voorgekomen dat ik zo veel heimwee had dat ik huilend met mijn moeder aan de telefoon heb gezeten. Daarom ben ik zo ontzettend blij dat mijn moeder elke keer weer dat luisterend oor is dat ik op die momenten zo nodig heb. Het goede contact met mijn ouders zal daarom nooit veranderen. Het is niet voor niets dat ik ze na afloop van een wedstrijd altijd direct even bel om te laten weten hoe het is gegaan,’ vertelde ze op Wendyonline.