Prinses Beatrix (Beeld: RVD – Jeroen van der Meyde)
Haagse winkeliers sluiten hun deuren sluiten als prinses Beatrix gaat shoppen… Volgens historicus Gerard Aalders staat de koninklijke familie in het Haagse, en ver daarbuiten, er om bekend dat ze hun rekeningen niet betalen.
In zijn Oranje Zwartboek beweert Gerard Aalders. zo schrijft weekblad Privé deze week, dat niet alleen prins Bernhard gek op geld was, maar de Oranjes als geheel een geldbeluste familie zijn. Hij noemt het ‘een opvallende familietrek’. Volgens de historicus kennen de Oranjes alle wegen naar de belastingparadijzen en alle trucjes om er financieel beter op te worden.
Zo verkochten Beatrix’ zussen bijvoorbeeld kunst uit het werkpaleis van Beatrix aan de staat, terwijl die kunst daar gewoon blijft hangen. De Oranjes staan er ook om bekend dat ze geen rekeningen betalen. Het verhaal gaat dat Haagse winkeliers om die reden snel hun zaak sluiten als Beatrix arriveert. “Beatrix zou ook een heupoperatie niet betaald hebben, waar ik uit opmaak dat ze niet is verzekerd, maar die verhalen kan ik niet hardmaken, dus die staan niet in mijn boek.”
Wel in het boek staat het verhaal hoe Beatrix uit een Europese compensatieregeling bedoeld voor de zielige, kleine olijfboertjes 3700 euro heeft gesleept omdat de oogst van haar olijfgaard in haar Italiaanse buitenverblijf Tavarnelle door vorst was mislukt. Toen dat uitlekte, beweerde de Rijksvoorlichtingsdienst eerst dat het een vergissing betrof en later dat die vergoeding was geclaimd uit solidariteit met gedupeerde buurtbewoners.”
Aalders geeft deze week in het weekblad ook een voorbeeld hoe geldbelust de in 2004 overleden prins Bernhard was. De prins met de anjer zou zelfs sieraden van echtgenote Juliana gestolen hebben om die te verkopen. “Op een zeker moment lag een van koningin Juliana’s kostbaarste broches (circa 250.000 gulden) te koop bij de Londense juwelier Richard Ogden in Bond Street. Een Haagse expert inspecteerde het kleinood, dat hij onmiddellijk herkende, en nam contact op met Soestdijk. Binnen een paar dagen haalde een ambtenaar van het Britse Foreign Office de broche tegen inkoopsprijs terug. Argument: een ‘bevriend buitenlands staatshoofd’ was door de verkoop van het sieraad in verlegenheid gebracht. De broche keerde per speciale koerier terug naar Soestdijk. Wie het sieraad in Londen te koop heeft aangeboden, is nooit officieel opgehelderd, maar sterke vermoedens waren er wel.”