Blijf Lucille Werner van twee, financieel aantrekkelijke, walletjes eten nu zij gekozen worden is als Tweede Kamerlid van het CDA? Zal ze naast de vorstelijke beloning als Tweede Kamerlid, €117.000 per jaar, ook haar eigen Lucille Werner Foundation blijven bestieren? Een klusje waarvoor zij zich als directeur beloonde met een riante 70.000 euro.
In de Telegraaf podcast ‘Over hoop’ van presentator Pim Sedee praatte Lucille Werner voor de verkiezingen van gisteren over haar toekomstig werk, want het moest wel heel gek lopen als zij als nummer 10 van de CDA-lijst niet voor €117.000 aan de slag kon gaan in de Tweede Kamer. Met de slogan ‘Iedereen wordt gezien door de nummer 10’ voerde zij campagne.
Over de ophef rond haar carrièreswitch van bekend presentatrice tot politicus zei ze in de podcast: “Waarom zouden BN’ers niet in de politiek thuishoren?” Bovendien vindt Werner de term politica ook niet bij haar passen. “Nee, ik ga echt niet als politica door het leven. Echt niet. Dat zou ok heel raar zijn als nu als politica door het leven zou gaan. Ik heb gewoon de ambitie om volksvertegenwoordiger te zijn en niet om politica te zijn.”
In de nieuwe CDA-fractie neemt Werner, als zij in de kamer gekozen wordt, gehandicaptenzaken voor haar rekening. “Ik heb zelf een handicap. Ik weet als geen ander hoe het is om je buitengesloten te voelen. Ik kan me inleven in veel mensen die dat nog ernstiger voelen dan ik. Dat is ook de ervering die ik wil meenemen de kamer in. Er is geen politieke ervaring, maar wel ervaring uit de samenleving. Ervaring uit het leven van mijzelf als persoon.”
Dat Rick Brink, de in 2019 in een live in een door Lucille Werner gepresenteerde tv-show van de KRO/NCRV werd gekozen als minister van Gehandicaptenzaken en voor het CDA al jarenlang politiek actief Werner inmiddels verwijt dat hij zijn mogelijke plek in de Tweede Kamer heeft moeten afstaan aan een ballenbakpresentatrice, leek Werner niet echt te deren. Tegen Pim Sadee zei zij: ‘Dat is dan de mening van Rick Brink. Ik ben jarenlang bezig voor mensen met een handicap. Ik heb een prachtig mooi platform neergezet met de minister van Gehandicaptenzaken en dat komt uit mijn eigen koker dat heb ik met mijn stichting bedacht. Hij is daar de winnaar van geworden. Ik kan niet anders zeggen dat hij het geweldig heeft gedaan en hij heeft ook goed gebruik gemaakt van het platform dat ik heb neergezet. Dat het vervolgens voor hem een teleurstelling is dat hij op een 24ste plek staat en ik op 10 en vervolgens voor zichzelf beslist om van de lijst af te gaan is natuurlijk aan hem. Ik had het dolgraag samen met hem gedaan. En ik zie ook helemaal geen reden waarom we het samen niet hadden kunnen doen. Het is echt zijn eigen overweging en eigen beslissing geweest.”
Mooi woorden, maar diezelfde Rick Brink voelt zich wel degelijk door het CDA ‘ingeruild’ voor Lucille Werner. Zei hij eind december al “Ik wilde graag een verkiesbare plek hebben. Met voorkeurstemmen moet je een strijd voeren. Ik wist niet dat Lucille plek 10 zou komen te staan. Ik was wel verbaasd, maar dat waren wel meer mensen in Nederland volgens mij. Het is ook een opvallende carrièreswitch.”
In het regionale dagblad De Stentor deed hij dat nog eens dunnetjes over. ‘Nee. Ik heb wel nagedacht, van… Hoe kan dit? Ik heb een behoorlijke basis aan politieke ervaring. Ik heb veel dingen gedaan in de provincie, was fractievoorzitter in gemeenteraden. Genomineerd Beste Raadslid van Nederland. Met andere woorden: ik heb veel politieke ervaring. Lucille is een presentatrice, maar geen politiek dier. Tenminste, dat heb ik nog niet gezien. Heeft ook geen politieke ervaring. Die kwam erbij. Laat ik het zo zeggen: ik was ernstig verbaasd. () “Ik wist de rest van de lijst nog niet direct, de volgorde. Ik werd eerst gebeld: Rick, je staat op plek 24. Ik was niet dolenthousiast, maar dacht: dit is het dan maar. Een dag later zag ik de totale lijst, met op plek 10 iemand met bijna dezelfde politieke agenda, Werner. Ik schreef een mail naar het hoofdbestuur. Die liet ik nog een dag liggen. Nooit iets verzenden uit emotie. De volgende dag stond ik er nog achter en verzond ik deze.”
“Ik vertelde eerlijk hoe ik in de wedstrijd zat. Ik vind en vond, altijd al, dat in de politiek de inhoud het zwaarste moet wegen. Lucille is een hartstikke aardige vrouw, zorgde er mede voor dat ik Minister van Gehandicaptenzaken werd, in aanbevelingen. Maar… Politiek heeft ze geen ervaring. Blijkbaar vindt het CDA dat minder belangrijk en kiezen ze gewoon voor een bekend iemand voor deze doelgroep. Dat mag. Maar mijn plek was zo zwaar onverkiesbaar geworden, met haar komst en de peilingen van die tijd. Ze kwam even veertien plaatsen hoger binnen.’’
De voormalig Lingo-presentatrice lijkt inmiddels ook besloten te hebben daar baan in de Twee Kamer best te combineren is met haar directeurschap bij haar Lucille Werner Foundation. Opmerkelijk, want Werner zei na begin dit jaar na twee geruchtmakende verhalen in weekblad Privé over de financiële handel en wandel van haar Lucille Werner-foundation zich te bezinnen op haar lucratieve directeurschap.
Zo bleek na onderzoek van de jaarverslagen dat naamgever Lucille Werner, zoals gebruikelijk bij een Foundation geen geld stort, maar juist onttrekt. Sinds 2014 is ze geen ‘onbezoldigd’ voorzitter meer, maar geeft ze zichzelf een niet onaardige ‘managementvergoeding’. Het gaat in 2017 om €59.455,-, in 2018 is het €67.994,- en in 2019 stijgt dat bedrag naar €72.000,-. Recenter cijfers zijn nog niet beschikbaar. Zeker afgezet tegen de inkomsten van de Foundation, jaarlijks tussen de 3 en 5 ton, een tamelijk fors deel van de koek.
Na de publicaties in weekblad Privé dat binnen het CDA er partijgenoten zijn die menen dat Lucille met haar in 2006 opgerichte Lucille Werner Foundation in de afgelopen jaren vooral bewezen heeft haar eigen belang goed te behartigen verscheen er op de site van de foundation in januari de mededeling van Werner met de tekst “Vanaf 17 maart hoop ik mijn idealen te kunnen verwezenlijken vanuit de Tweede Kamer voor het CDA, met dezelfde energie en inzet als de afgelopen jaren. Er wordt al enige tijd nagedacht hoe de Lucille Werner Foundation dan verder gaat. Uiteraard zal ik dan, zoals eerder in een interview aangegeven, mijn positie binnen de stichting moeten heroverwegen”.
Die heroverweging lijkt er inmiddels voor gezorgd te hebben dat de mededeling over een heroverweging inmiddels van de site verdwenen is en alles weer bij het oude is en de site weer als vanouds hoog opgeeft over alle behaalde successen van de foundation.
Wat betreft Werner lijkt nu de storm over de financiële handel en wandel van de foundation even is gaan liggen het weer business as usual. Maar feit blijft dat veel van het bij de LWF binnengekomen geld niet ging naar goede doelen. Veel van de projecten waar de foundation nu weer mee pronkt op de site zijn extern, door sponsors, gefinancierd. Nog een feit: een groot deel van die projecten is inmiddels een stille dood gestorven.
Dat Werner naast haar toekomstige baan in de Tweede Kamer haar bijbaantje als directeur van de foundation liever niet opgeeft is overigens begrijpelijk, want naast haar salaris als directeur zorgt baas Lucille ook dat haar man Servaas, diens zoon Swen en haar zus Ghislaine goed geld verdienen aan opdrachten van Lucille’s LWF.
Zo meldt Lucille’s zus Ghisaine Werner op haar Linkedin dat zij tussen 2009 en 2019 werkzaamheden heeft verricht als communicatieadviseur voor de stichting. Lucille’s man Servaas en diens zoon Swen een ‘centje’ verdienen aan het maken voor de foundation van CAPSClub, een tv-serie naar een idee van Lucille over o.a gehandicapte jongeren die avonturen beleven. De productie en postproductie van CAPSClub worden gedaan Chapel Media, een tv-productiebedrijf waar de man van Lucille, Servaas, en diens zoon Swen mede-eigenaar van zijn.
Oud werknemers van de LWF spraken in weekblad Privé dan ook over broekzak/vestzak constructies. Misschien ook omdat in 2019 uit het jaarverslag blijkt dat van de inkomsten van €390.720, bijna het hele bedrag werd gefortuneerd door de Vriendenloterij, in totaal slechts €133038 van die €390.720 door de LWF werd besteed aan goede doelen. Net geen 30 procent. De overige 257.682 euro hadden geen goede doelen-bestemming, maar gingen naar het salaris van directeur Werner, de peperdure huisvesting en de post ‘overige kosten’ van meer dan €160.000.
En dan was er in 2019 nog dat nu ook al veelbesproken Minister van Gehandicaptenzaken. Overigens geen initiatief van de Lucille Werner Foundation, zoals Lucille beweert, maar van KRO/NCRV. Die omroep stak er in 2019 ruim een miljoen publiek geld in. De foundation van Werner eenmalig in 2019 23.000 euro. Het ministerie is per 1 januari door de KRO/NCRV opgeheven.
Minister van Gehandicaptenzaken Rick Brink, de zijn mogelijke zetel in de Tweede Kamer zag weggekaapt, is sinds begint dit jaar directeur belangenbehartiging bij Studeren & Werken Op Maat, een stichting die hoogopgeleide young professionals met een beperking aan een goede baan wil helpen. Hij blijft ook KRO-NCRV adviseren wat betreft inclusiviteit en heeft een eigen bureau waarmee hij bedrijven of overheden adviseert wat betreft gehandicaptenzaken en inclusiviteit.
En nu CDA Tweede Kamerlid Lucille Werner is mogelijk ook nog niet van Brick af. Op de vraag van De Stentor: ‘Ziet de politiek je ooit terug?’ zegt Brink: “Zeg nooit, nooit. Maar nu even niet.’’
Navraag bij Lucille’s foundation leerde dat zij, het mag dan niet meer op de site staan, nog altijd van plan zou zijn haar functie als directeur neer te leggen.