(Beeld: Instagram Chantal Janzen)
Chantal Janzen heeft in een emotioneel schrijven afscheid genomen van een 16-jarige fan die een vriendin geworden was. Kiki hoorde in de zomer van 2019 dat ze leverkanker had en overleed afgelopen juli.
Chantal heeft haar editorial in haar blad &C waarin ze afscheid neemt van de 16-jarige Kiki ook op Instagram gezet. Chantal leerde Kiki leerde kennen toen deze al ziek was. Het meisje wilde Chantal heel graag ontmoeten omdat ze later precies hetzelfde werk wilde doen, maar zover zal het nooit komen.
Chantal Janzen: “Dit is ‘n editorial voor &C die ik niet wilde schrijven. Ik ben bang voor de woorden, voor de zinnen, voor het schrijven van jouw naam. Ik huil.
Kiki. Je bent er niet meer. Je bent maar 16 geworden. 16 jaar, verdomme. In de zomer van 2019 hoorde je dat je leverkanker had. Ik kende je niet, maar kreeg van álle kanten ineens de naam ‘Kiki’ te horen. En: ‘Kiki wil je ontmoeten’. Op 10 september 2019 zagen we elkaar voor het eerst. We moesten meteen veel lachen. Je zei ook: ‘Ik ben geen gekke fan hoor, ik wil gewoon precíes wat jij doet, later ook doen!’ Je wilde op tv, in ‘t theater, in bladen. Je had talent. Uit ‘n Limburgs dorp, nuchter, ambitieus, realistisch maar je droomde groot.
Ons contact werd steeds hechter, en we zagen elkaar vaker. Ik deelde werkdingen met je omdat jij dat leuk vond, en ik vond ‘t leuk om te horen wat jouw mening was. Maar toen werd je ineens ontslagen uit ‘t centrum, ik moest naar je huis. Je was uitbehandeld. Een shock. Lieve, grappige, stoere, talentvolle, unieke, kleine vriendin Kiki. Zo hoort ‘t niet te gaan. Je bent maar 16 geworden, en dat kan ik nog steeds niet verkroppen. Je wilde heel graag samen iets opnemen voor het gala van ‘t Máxima. Je zei: ‘Dat ga ik halen, daar ga ik bij zijn.’
We namen een interview op bij jullie thuis. Toen we klaar waren aten we vlaai, we knuffelden en ik mocht naast je liggen in bed. De dagen erna bleef je maar vragen of het filmpje al klaar was. Maandag 13 juli was het af, diezelfde avond keek je het, en de volgende ochtend, 14 juli, ben je ertussenuit gepiept. Het moment waarop ik het hoorde, zal ik nooit vergeten. Maar ook niet onze gesprekken, lieve Kiek. Je plezier, humor, levenslust, liefde, kracht en vooral je wijsheid. Je hebt me voorgoed veranderd. Door jouw blik op de wereld ben ik veel, ook mijn werk wat jij zo ambieerde, in een ander daglicht gaan zien. Ik ga meer genieten. Beloofd.
Dank dat ik je mocht leren kennen en beschrijven, lieve Kiki. Dank dat je in mijn hart gekropen bent. Dag vlinder, fladder maar mooi om je mama, papa, zusje, je lieve vriendinnetjes en al je dierbaren heen. En als je een klein momentje overhebt, fladder je dan alsjeblieft ook heel even langs bij mij?
🦋