China-correspondent Sjoerd den Daas is midden in een live gesprek op NPO Radio 1 uit zijn hotelkamer geplukt door Chinese gezagdragers en in quarantaine geplaatst. “Ik moest het gesprek afbreken omdat er een team goed ingepakte vrienden voor de deur stond. Iemand op de vlucht van Amsterdam naar Shanghai, drie rijen achter mij, testte positief.”“
Excuses aan de Radio 1-luisteraar die op het puntje van z’n stoel zat bij verhaal over Kerry’s bezoek aan China”, zegt de correspondent op Twitter.“ Sjoerd den Daas zat in China al in verplichte quarantaine vanwege zijn terugkeer uit Nederland. Toen bleek dat er in zijn vliegtuig iemand positief testte kwamen de autoriteiten langs. “Dan val je in de categorie ‘close contacts’ en is dit wat je in China te wachten staat: je krijgt een uurtje om je spullen te pakken en mag het quarantainehotel via de nooduitgang verlaten, waar de ambulance wacht.” Vervolgens werd Den Daas naar een strenger quarantainehotel vervoerd.
“Het is de prijs die in China betaald wordt, in de ogen van Peking de enige manier om het land ‘schoon’ te houden ten tijde van besmettelijker covid-varianten waartegen vaccins van Sinovac en Sinopharm maar beperkt soelaas bieden. Een prijs die overigens vooral wordt betaald door al die mensen die voor kortere of langere tijd in lockdown worden vastgezet. Vastzitten, op kleinere schaal. Eerst in Wuhan, later in andere delen van het land. Door al die Chinezen die geen paspoort meer krijgen/mogen verlengen.”
De correspondent moest ook een contract tekenen. “Een carte blanche voor de autoriteiten om alle testen uit te voeren die men maar nodig acht. En waarin je belooft niet weg te lopen. Dat laatste was ik overigens niet van plan.” Zijn tweets sluit Sjoerd luchtig af. “#ookwerkenbijdeNOS”.
Op de site van zijn werkgever, de NOS, schrijft Sjoerd den Daas. “Na de ambulancerit door de straten van Shanghai kom ik terecht in een scène die gelijkenissen oproept met de Netflix-serie Breaking Bad, zoals een bekende China’s voorliefde voor witte beschermingspakken recent noemde. Buiten staan tientallen gele containers, nergens heb ik artsen en andere onbekende medewerkers zo goed ingepakt gezien als hier. Op 10, 15 meter afstand word ik door één van hen via een brandtrap omhoog gedirigeerd. In tegenstelling tot de Netflix-serie wacht binnen geen chrystal meth, wel chloortabletten.”
“Chloortabletten die twee uur voor de grote of de kleine boodschap in de toiletpot moeten worden gedeponeerd, zo staat beschreven in één van de contracten die ik moest ondertekenen. Daarin heb ik ook moeten beloven mijn kamer niet te verlaten, op straffe van een onbekende boete en een aantekening in het sociale kredietsysteem, dat in deze periode mondjesmaat wordt uitgerold. Verder staat beschreven dat de autoriteiten alle testen mogen uitvoeren, die zij nodig achten. Aangeraden wordt het raam, waarvan het scharnier zo’n vijftien centimeter speelruimte geeft, minimaal driemaal daags een half uur te openen.”