Dit is het meest opmerkelijke liefdesverhaal uit de ABBA-geschiedenis. Honderden brieven stuurde vorkheftruckchauffeur Gert uit het Drentse Steenwijksmoer aan blonde Agnetha. Meer dan dertig keer reisde hij naar Zweden om te proberen een glimp van haar op te vangen. In 1997 huurde hij op 800 meter van Agnetha’s ranch vlakbij Stockholm een oud vakantiehuisje om dichter bij haar te zijn en ontmoette Gert Agnetha eindelijk. Ze kregen een relatie die zo’n twee jaar duurde voor die eindigde voor een Zweedse rechtbank.
In de documentaire ‘Take A Chance’ krijgen we een kijkje in het brein van de meest beruchte stalker van de wereld. En dat is de Nederlander Gert van der Graaf. Deze man stalkt zangeres Agnetha van ABBA en ze krijgen in de jaren 90 zelfs kort een relatie.
Gert en Agnetha: het is een van meest opmerkelijke verhalen uit de ABBA-geschiedenis. Wat moest een wereldster als Agnetha nu met een ‘dikkige vorkheftruckchauffeur met een glazige blik’ uit Drenthe? Wat Gert betreft was het de normaalste zaak van de wereld. Hij was als achtjarige al verliefd op Agnetha Fältskog toen hij haar met het mutsje op en in haar glanzende blauwe outfit op het Songfestival in 1974 met ABBA Waterloo zag zingen en winnen. ‘Sindsdien was het mijn droom om voor altijd bij haar te zijn,’ zei hij later.
Een droom die er nog altijd was toen Gert, inmiddels volwassen, een baan als vorkhefchauffeur had. In de brievenbus van de blonde Agnetha op haar landgoed bij Stockholm waar zij teruggetrokken leefde na ABBA en haar korte solocarrière belandden honderden brieven van Gert. Omdat hij maar geen antwoord kreeg op zijn liefdesepistels reisde hij midden jaren negentig van de vorige eeuw zeker 30 keer naar Zweden in de hoop haar tegen het lijf te lopen. Allemaal tevergeefs.
Het is 1997 als Gert zijn baan opzegt en naar Zweden verhuist. Op 800 meter van de grens van het landgoed van zijn Agnetha huurt hij een vervallen vakantiehuisje om voor eeuwig dicht bij zijn Agnetha te zijn. De brievenstroom, nu met Zweedse postzegels op de enveloppe, begint weer. Hij begint ook met dagelijks posten bij de ingang van Agnetha’s landgoed.
En dan kruisen de wegen van Gert en Agnetha zich al dan niet toevallig tijdens de dagelijkse, lange, wandeling die Agnetha met haar honden maakte. Het is het jaar 2000 als de eerste verhalen over die opmerkelijke relatie naar buiten komen. Een Engelse krant zoekt contact met de moeder van Gert, Loes. Zij vertelt dat haar zoon en Agnetha ‘samen hand in hand op de bank zaten. En zij maakte koffie en kletste honderduit. Ze had zelfs haar pantoffels bij hem staan.’
Reden voor actualiteitenrubriek Netwerk naar Zweden af te reizen en Gert in zijn Zweedse huisje op te zoeken. Ze zijn welkom en filmen o.a. een kaart die Agnetha aan Gert heeft had gestuurd. ‘Jag älskar dig’ stond erop. Liefde en pantoffels. Gert zelf vertelde dat Agnetha de taal van zijn brieven’ zo mooi had gevonden en dat ze ‘de blik in mijn ogen heel speciaal vond.’ Van der Graaf praatte tegen jounalisten over liefde en hoe ze voor elkaar bestemd waren. Gert wist het heel zeker.
Agnetha Fältskog doet er het zwijgen. Twee jaar later staan de ‘tortelduifjes’ tegen over elkaar voor de Zweedse rechtbank. In zijn boek The girl with the golden hair Fältskogs citeert auteur Daniel Ward Agnetha die tijdens de rechtszitting zegt “Hij drong zo aan, het was zo’n extreme hofmakerij, dat ik op een gegeven moment geen weerstand meer kon bieden. Ik wilde hem leren kennen. We begonnen een relatie, ondanks dat ik hem toen al een vreemd persoon vond.’
Twee jaar hield de affaire stand. Als Agnetha er een eind aan maakt kan Gert dat niet verkroppen en ontpopt zich als stalker. Hij begin weer dagelijks brieven aan haar te schrijven, hangt dagelijks rond bij haar huis en volgt haar waar zij gaat. Op kerstavond 2001 ziet Agnetha opeens zijn gezicht achter haar keukenraam opduiken. Fältskog alarmeert de politie en doet aangifte. De politie gaat naar Gerts
huisje en ziet dat de muren van zijn slaapkamer van onder tot boven zijn beplakt met posters van Agnetha. Naast zijn kussen ligt ook een foto van haar. Er komt een rechtszaak, waarin Agnetha Fältskog verklaart dat ze zich, dankzij Gert, een gevangene in haar eigen huis voelde. Ze durfde ook nergens meer nar toe ook al omdat zijn brieven steeds dreigender van toon werden. Agnetha vertelt de rechter dat ze vreest voor haar leven. ‘Hij doet of we Romeo en Julia waren, maar ik zie het meer als Jekyll and Hyde.’ Ze laat ook het korte briefje zien dat ze aan heeft had geschreven: ‘Gert, ik wil dat je me alleen laat Er is geen hoop voor ons. Ik wil geen brieven meer.’
Van der Graaf kreeg een contactverbod en mag een jaar geen voet meer zetten op Zweeds grondgebied. De vorkhefchauffeur wordt Zweden uitgezet en keert terug naar Steenwijksmoer. Maar als hij in 2003 Zweden weer in mag zien de Agnetha’s buren hem al snel weer opduiken bij haar landgoed. Gert wordt weer terug gestuurd naar Nederland, maar in 2005 duikt hij andermaal op bij de oprit van de ranch. Vanaf dat moment blijft het stil. ‘Ik wil haar toch geen pijn doen,’ had Van der Graaf al eens gezegd.